In West-Europa is het gebruikelijk om iemand aan te kijken wanneer je tegen diegene praat. Wat zijn daar eigenlijk de voordelen van en is het wel altijd handig om je gesprekspartner in de ogen aan te kijken? Lees het in dit artikel.
Uit diverse onderzoeken blijkt dat emoties zoals angst, boosheid en geluk meer doen met onze blik dan van tevoren verwacht was. Behalve dat emoties invloed hebben op onze gezichtsuitdrukking, beinvloeden ze ook de pupillen, deze worden er namelijk groter van. Alleen wanneer je van iemand walgt of je voor iemand schaamt zullen de pupillen kleiner worden. Gezien het om een reflex van de pupillen gaat heb je hier zelf geen invloed op, maar zegt het wel veel over de emoties van je gesprekspartner. Als de pupillen aanzienlijk vergroten dan is dit een positief teken.
Als twee personen geboeid met elkaar praten, worden hun pupillen ongeveer even groot: dit is een teken dat ze belangstelling voor elkaar hebben. Bij die zogenaamde pupilsynchronisatie zorgen de zenuwcellen ervoor dat we de ander (onbewust) imiteren, beter begrijpen en ons beter kunnen inleven in de persoon die tegenover ons zit. Het is dus van groot belang dat je bij een (sollicitatie)gesprek je gesprekspartner goed aankijkt.
Waarbij westerlingen het ongepast vinden als iemand hem/haar niet aankijkt wanneer er een gesprek wordt gevoerd is dat in Azië heel normaal. In de meeste Aziatische landen kijkt men namelijk naar beneden om respect te tonen voor de gesprekspartner (met een hogere status). Elkaar aankijken is in Nederland in elk geval wel de norm en wij raden dan ook iedereen aan om daar bewust mee om te gaan tijdens een sollicitatiegesprek.
Wanneer je gesprekspartner omhoog kijkt is hij of zij aan het nadenken (over een mogelijk antwoord op de vraag). Kijkt iemand weg, langs je heen of “wiebelt” je gesprekspartner ontzettend met zijn of haar ogen dan voelt diegene zich ongemakkelijk of het verklapt dat ze je zojuist een leugentje tegen je hebben verteld.
